SVS 1982

Sæl aftur kæru vinir.

Nokkurn tíma hefur tekið fyrir mig að finna út hvernig maður fer að því að blogga, hef ekki komið nálægt svona áður. En ef einhver getur lesið þetta þá er það bara af því hvað ég er ótrúlega tæknilega sinnaður og mikill tölvunörd. Það hefur ekki farið fram hjá mér frekar en öðrum að Magga Sc. er búin að vera á einhverju undanfarið, einhverju sterku sem er ekki ætlað fyrir bílstjóra. Og varðandi þennan Ása, þá er það eins með hann og Egil Skallagrímsson, ég hef heyrt mikið um hann... en aldrei séð! Skilst þó að hann veiti gott skjól, það kyrrir víst alltaf á nesinu þegar honum er hleypt út. Mætti kanski hafa hann meira útivið.

Og nú er hún búin að skora á alla að mæta í vor með nafni, nema mig, (manni getur nú sárnað) þannig að ég hef ákveðið að mæta, þrátt fyrir óskaplegt annríki og vaxandi tímaskort. Það sem maður á eftir að gera í lífinu vex í réttu hlutfalli við það hvað tíminn styttist sem maður hefur til að klára það. Hafið þið tekið eftir því? Ég held að þetta sé lögmál. (Ég set in svona tilfinningatákn til að auka áhrifamátt textans) Ég óska því eftir því Maggi, að þú staðfestir fyrir mig eins manns herbergi með útsýni yfir Borgarfjörð. Annars eruð þið bara svo ómótstæðileg að maður bara getur ekki sleppt þessu tækifæri til að hitta ykkur aðeins. Ekki satt Halli? Viltu far? Sköllóttir menn geta hvort sem er ekkert í krullu.

Ég var að skoða myndirnar. Snild! Þær vekja með manni einhverja tilfinningu, svolítinn hlátur, og nokkur tár kanski. Bara snild!!! Sáuði bílinn? Og unga manninn við hliðina á honum? Þennan útskeifa í skónum? Ég skal segja ykkur að þessi maður var alveg sannfærður um að eftir fáa mánuði, eitt tvö ár í mesta lagi, myndi hann aka um á svona bíl. Hann trúir því enn, en kanski ekki af alveg eins mikilli sannfæringu.